مسافر

 

دردالانهای تن پرسه میزنم 

همه جانشانی ازتو  

به وجدخواهی آمد یابه عجب  

بیابی این همه نشان ازخود درمن  

پیمان همرهی بستیم؛ 

                                   قدم زدن آغازکردیم 

                                                             رفتیم ورفتیم  

بدنبال طراوت؛سبزی؛زندگی:نشاط  

حالادرکوچه های کویری تن 

                                      ردپایی مانده؛  

                                                          به وسعت بغض عشق 

دویدی 

        و 

          هرگزبه گردپایت نرسیدم  

به کجاچنین شتابان؟ 

                         زچه میگریزی دراین بیابان؟ 

اینجا؛

       کویر: 

            نقطه شروع ماست  

بیا سرود زندگی را هم آواشویم 

                                         بسراییم؛چشمه رادررگ بیابان ترانه  

وبدانیم گر؛مابخواهیم  

                            ملکوت بامن وتو میخواند 

                                                                                               ژرفا