عطر باران

حیاط بوی عطر پاییز پارسال میداد                               

که شتابان آمدی

ترا اینگونه بیاد دارم 

بَر ابهام پیچیده چشمانت 

ابرها منتظر بودند  

چه پاییزها با تو می آمد 

چه سایه ها بی تو میرفت  

درمحو بی انتهای نگاهت 

برگ ها چه میکردند؟ 

                    بر درختان آخرین روزهای قشلاق 

و قدیمی ترین زمزمه های باران 

که در رطوبت دور دستت گم بود 

ومن 

    چیزی نداشتم، 

                   آن شب، 

                              شعری نگفتم 

ومن بیاد دارم 

               چیزی بیادم نمانده 

از کهکشان ابر تیره ی شعرهایم 

که در آخرین باغ های خوابت زمزمه کنم 

ترا اینگونه بیادگار دارم 

چشمانت مه آلود بود 

وقتی از بیکران روشن حیاط میگذشتی  

حیاط همچنان بوی عطر پاییز می داد 

که شتابان رفتی 

وحوالی کوچه ی پشتی 

چترها!! 

      مبهوت صدای باران بودند 

ترا اینگونه بیاد دارم..... 

                                  برای (خواهری) که طلسم جانش باشد.