رخنه

 

سلام امشب باران زیبایی در تهران بارید و خداوند ما تهرانیها را خیلی خوشحال کرد. بارش باران همیشه مرا به یاد رحمت بیکران خداوند می اندازد. 

وقتی رعد و برقهای شدید، صدایشان همه ی آسمان و زمین را فریاد میزدکنار پنجره داشتم به استخر حیاطمان نگاه میکردم. دانه های درشت باران باعث خلق یک شاهکار هنری میشدند. چند دایره که با هم تلاقی میکردند. برگ درختان به روی آب ریخته بود و با بارش باران به روی آنها سنگین میشدند در آب غوطه ور میشدند. بسیار زیبا بود خدایا شکرت که تو با چند قطره آب هم میتوانی شاهکار خلق کنی.  

برگهای نارنجی برایم یادآور قایقهای شناور بر روی دریا و اقیانوسهابود. میلیونها لیتر آب که یک قایق کوچک روی آن شناور است. و غرق شدنی در کار نیست. انگار آنهمه بزرگی و آنهمه عظمت نمیتواندیک قایق را غرق کند مگر اینکه در آن رخنه کند!مگر اینکه در آن رخنه کند؟!  

رخنه کند؟ چه چیزی در قایق وجود ما رخنه میکند؟ چه چیزی مارا غرق در خود میکند؟ آیا ما در اقیانوس بیکران رحمت الهی غرق میشویم یا در روزمرگی و زندگی مادی و....؟  

وای خدایا چند بار تابحال دیگران در ما رخنه کرده اند و ما در آنها غرق شده ایم؟ 

خدایا غرق چه چیزهایی شده ایم؟ یا بهتر بگویم به چه چیزهایی اجازه داده ایم تا در ما رخنه کنند؟ 

آدمهای منفی، فشارهای مادی،حرص داشتنهایی که ما را از مسیرمان خارج کرده؛ آدمهایی که در درونمان رسوخ کردند و ما را غرق در حقارت خود کردند و...... ؟؟؟؟چرا اجازه دادیم در درونمان رسوخ کنند؟ چرا اجازه دادیم ما را با خود به پایین ترین سطوح انرژی ببرند؟

یک اقیانوس نمیتواند قایقی را غرق کند مگر اینکه درونش رخنه کند. 

خدایا متشکرم که به ما قدرت انتخاب و اختیار دادی تا همه چیز و همه کس را بدرونمان راه ندهیم. 

خدایا رحمت بیکران تو بیش از تمام اقیانوسهای روی زمین است و قایق وجود ما شناور در این هستی. 

 خدایا در ما رخنه کن. دریچه های مغز و ذهنمان را به سمت تو باز میکنیم در ما رخنه کن و ما را غرق در اقیانوس رحمتت کن. خدایا تو بهترین محافظی، تو بهترین عایقی،تو از همه ی عایقهای دنیا قویتری، خدایا قایق وجود مارا در برابر دیگران که ما را در گودالهای کوچک زندگیشان غرق میکنند؛ عایق کن.  

نگذار آنقدر در نفسانیات شویم که از اقیانوس بیکران رحمت تو غافل شویم. اصلا اگر تو بیایی که دیگر نفسانیاتی نمیماند.  

همیشه وقتی قایق هم غرق میشود هر چه دارد بیرون میریزد. و جای همه چیز را آب میگیرد. 

اقیانوس تو عشق دارد، نور دارد، زندگی و حیات دارد.  

اگر رخنه کنی همه ی چیزها را که از درونم بیرون بریزی دیگر به آنها وابسته نیستم اینبار با همه ی آنها در تو غرق میشوم. آنوقت دیگر تعلقاتم مال من نیست منی وجود ندارد همه چیز ما میشود. آنوقت همه چیز را دارم و هیچ چیزی مرا به سمت خود نمی کشد. آنوقت هیچکس نمیتواند حقیرم کند هیچکس با کلامی با رفتاری نمیتواند مرا غرق در خود کند. آنوقت به اندازه ی اقیانوس تو بزرگ میشوم و قوی.

خدایا اگر در تو و رحمتت غرق شویم آنوقت همه چیزها را خواهم داشت. 

خدایا مرا غرق در خودت کن تا با تو راه بروم با تو ببینم باتو بشنوم با تو بگویم با تو از طبیعت از عشق لذت ببرم. با تو از دیدن لبخند کودکی به شعف دربیایم. با تو در تقسیم نعمتها با دیگران شرکت کنم. 

خدایا همه ی ما انسانها را غرق در خودت کن تا بهشت را روی زمین شکل دهیم. همان که وعده دادی با عدالت با عشق با آرامش